top of page

 

 

 

 

หลังจากหลายวันผ่านไป เราทั้งคู่ก็เริ่ม มีอะไรกันบ่อยขึ้นเรื่อยๆ  จนตลอดในทุกๆที่ ที่อยู่นอกสายตาคนอื่น หรือแม้กระทั่งที่โรงเรียนอยู่บ่อยครั้ง ในช่วงเวลาพักเที่ยง คาบว่าง ทุกเวลา หรือในขณะที่เรียนอยู่ก็ตาม จนผมเริ่มสงสัยขึ้นมาแล้วน่ะสิ ว่า .. ความรักของเราทั้งคู่มันเป็นยังไงกันแน่ มันไม่ได้เป็นคู่รักกันอะไรทำนองนั้นหรอกหรอ เกี่ยวข้องกันเพียงแค่ทางกายก็เท่านั้นเองหรอ เป็นแค่ความอยากของเราทั้งคู่ เท่านั้นเองหรอ มันไม่มีความแน่ใจเลยด้วยซ้ำ ที่ผมยอมทำตามความอยากของเขาอย่างนั้นมันก็เป็นเพราะความรักที่ผมให้ได้กับคนที่ผมรักก็เท่านั้น แล้วเขาล่ะ ? เขารักผมบ้างหรือปล่าว หรือแค่ อยากเอา แค่นั้นหรอ ? จะว่าไปความจริงเขาก็ไม่เคยบอกรักผมเลยด้วยซ้ำไป แต่ผม.. ก็ยอมให้เขา ยอมทุกอย่างเพื่อที่จะทำให้เขามีความสุข ผมรู้ว่าเขาเป็นพวกเอาแต่ใจ ชอบความรุนแรง ชอบบังคับคนอื่น ปากแข็ง ยากที่จะยอมบอกความรู้สึกที่แท้จริงของเขา ให้คนอื่นได้รับรู้...

 

 

แต่... วันนี้มันต้องไม่ใช่แบบวันไหนๆ

 

 

ผมจะต้องรู้ให้ได้... ว่าที่ผ่านมา

 

 

 

 

มันคืออะไร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ณ ห้องน้ำตึกหลังเก่า

 

12.30 น.

 

 

 

 

กึก...

 

 

 

 

ร่างสูงของอีกคนกดล็อคประตูก่อนจะหันมาทางผมซึ่งกำลังยืนส่องกระจกห้องน้ำอยู่ก่อนแล้ว เขายกยิ้มก่อนจะโถมตัวลงมารวบกอดที่รอบเอวของผมจากด้านหลังอย่างเคย พรางลงไล้สันจมูกคมของเขานั้นสูดดดมให้ขึ้นมาตามซอกคอของผมจนผมอดที่จะเอียงคอตามไม่ได้เลยเสียจริง ผมรู้ว่าเขาต้องการอะไร และผมควรตั้งสติ

 

อืม.. นั่นแหละ ผมค่อยๆเลื่อนมือขึ้นดันหน้าของเขาให้ออกไปจากซอกคอของผมจนเขาหยุดชะงัก ...

 

 

 

" หืม ? "

 

แค่เพียงเขาส่งสายตาคมคู่นั้นมองมาที่ผม... ผมก็ทำอะไรไม่ถูกอีกแล้ว ผมกำหมัดตัวเองเอาไว้แน่นพรางถอนหายใจแล้วหันหน้าไปทางอีกคน จนใบหน้าของเราทั้งคู่หันเข้าหากันโดยสิ้นเชิง ผมเม้มปากไปมาก่อนจะเอ่ยออกไปเป็นประโยคที่เตรียมไว้ด้วยความหน่วงในจังหวะการเรียบเรียง

 

 

 

" ความสัมพันธ์ของพวกเรา ... เป็นแบบไหนกันหรอ ? "

 

ผมกลั้นหายใจเฮือกประโยคสุดท้ายออกไปได้แล้วถึงกับต้องโล่งอกขึ้นมาหน่อย มัน... แปลกๆนะ ทั้งๆที่ไม่เคยจริงจังอะไรขนาดนี้มาก่อนเลยด้วยซ้ำ

 

 

 

ทำไม... ผมรู้สึกกลัว

 

 

 

 

" คิดว่าไงล่ะ ? "

 

คำพูดของเขามันช่างดูเยือกเย็นเหลือเกิน... นี่เขาคิดอะไรอยู่รึปล่าว เขาเข้าใจสิ่งที่ผมอธิบายบ้างไหม ? เขาตั้งใจตอบคำถามของผมมาแค่นี้จริงๆน่ะหรอ ?

 

 

 

" มันเรียกว่า คบกันอยู่หรือเปล่า ? "

 

น้ำตาที่คลอขึ้นมานัยน์ตาของผมมันหมดหนทางที่จะอดกลั้นเอาไว้เสียแล้ว น้ำตาของผมในตอนนี้มันคืออะไรกัน ทำไมไม่มีแม้แต่ความสุข ไม่รับรู้ได้ถึงความทุกข์ มันไม่มีความรู้สึกเลยซักนิด นี่ผมกำลังเสียใจหรือดีใจอยู่กันแน่ น้ำตานี่มันเป็นความรู้สึกแบบไหนหรอ ใช่ความสุขรึปล่าว ? บอกฉันหน่อยสิ อู๋ฟาน ...

 

 

 

" น่ารัก   ขอกอดอีกทีได้ไหม ? "

 

เขาพูดกับผมเพียงแค่ประโยคสั้นๆก่อนจะโน้มตัวเข้ามาใกล้เพื่อประกบริมฝีปากของเราทั้งคู่ให้แนบชิดกัน เขาโลมเลียกริบปากของผมให้เผยอออกก่อนจะละเลงลิ้นสอดแทรกเข้ามากระหวัดในโพรงปากของผมไปทั่ว จนในที่สุดน้ำตาแห่งความเสียใจของผมมันกไหลออกมา เห้ออ... เขาไม่รักผมจริงๆสินะ ถึงได้เอาแต่พูดถึงแต่เรื่องแบบนั้น เขามีแต่เลี่ยงพูดเรื่องอื่น ทั้งๆที่ผมอยากรู้ความรู้สึกของเขาแท้ๆ ผมทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ...

 

 

ผมผลักเขาออก

 

 

 

" ทำไมต้องพูดแล้วทำแบบนี้อยู่เรื่อยเลยวะ ? กูกังวลว่ะ และไม่เข้าใจความสัมพันธ์ของเราด้วย มึงเคยเข้าใจกูบ้างมั้ย ? "

 

ผมไม่โกรธเขาเลยซักนิด ผมน้อยใจมากกว่า น้อยใจที่เขาไม่เคยใส่ใจผมในเรื่องแบบนี้บ้าง ผมอยากให้เขารู้ซักทีว่าผมรู้สึกกับเขามากแค่ไหน อีกอย่าง...

 

 

ผมก็แค่อยากรู้ความจริงเท่านั้น...

 

 

 

 

" ทำไมต้องอยากรู้ว่ากูคิดยังไง แล้วทำไมต้องกังวลด้วย ? "

 

 

 

เป็นคำถามที่โง่สิ้นดี !

 

 

 

ทำไมน่ะหรอ ?

 

 

 

 

" ก็เพราะว่ากูรักมึงไง อู๋ ฟะ  อืออ.. "

 

ทั้งน้ำตาและท่าทางของผมทำให้ขาไม่ค่อยจะน่ามองนัก ถึงทำให้เขาจูบผมอีกครั้ง  เพียงแค่จะปิดปากผมเอาไว้ก็เท่านั้นแหละ แต่ครั้งนี้ สำหรับผม มันรู้สึก ... ไม่เหมือนครั้งที่ผ่านมาแม้แต่น้อย เขาเชยคางผมขึ้นไปกดจูบริมฝีปากของผมอย่างนุ่มนวล ก่อนที่จะถอนจูบออกช้าๆแล้วช้อนสายตากลับมามองที่ผม

 

 

 

" เลิกทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ซักที กูอยากให้คนรักของกู ยิ้ม มากกว่านะ "

 

 

 

 

" คนรัก .. ? "

 

 

 

 

" ใช่ ขอโทษนะที่ไม่ยอมพูดมันออกมาซักที เพราะยังไม่มั่นใจ ก็เลยรอฟังความรู้สึกของมึงก่อนก็เท่านั้น .. และนี่คือความรู้สึกที่แท้จริงของกู "

 

 

 

 

 

 

 

ความรู้สึกทั้งหมดของเขา...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ที่ผมหวังไว้และคอยภาวะนามาตลอด 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

มันสมหวังตั้งแต่แรกแล้ว... 

 

 

 

" ชานยอล.. ขอจูบทีดิ "

เจ้าของร่างสูงตรงหน้าผมพูดพรางเท้าแขนลงคั้มที่อ่างล้างหน้าก่อนจะเขยิบเข้าใกล้ผม อีกทั้งยังช้อนตากลับขึ้นมาสบตาของผมอีกครั้งหลังจากก้มหน้าก้มตามาอยู่พักหนึ่ง คราวนี้ผมรู้สึกราวกับว่าผมอยากขอโทษเค้าที่ผมมองเค้าผิดไป ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูกแล้ว แม้แต่จะเอ่ยปากตอบเขาผมก็ยังไม่กล้าเลยด้วยซ้ำ ...

 

 

ทำไม ตัวสั่นไปหมด...

 

 

" เอ่อ... คือ... "

ยังไม่ทันตั้งตัวหรือเอ่ยปากพูดต่อร่างของคนสูงก็โน้นริมฝีปากที่คุ้นเคยนั้นลงมาประกบกันกับริมฝีปากของผม ครั้งนี้เขาทำผมเกร็งไปหมด ทั้งๆที่มันก็เป็นเรื่องปกติที่เราจะทำแบบนี้ด้วยกัน... ใช่ แต่ครั้งนี่ไม่

 

 

ความรู้สึกของผมในตอนนี้ปัญหาหนักอกและคาใจของผมมันหายไปโดยสิ้นเชิง ผมรู้สึกได้รับความรักมากขึ้น และความรู้สึกที่เขามีต่อผม มันทำให้ผมอุ่นใจ ราวกับว่า คนสำคัญของเขา คือผม ' ปาร์ค ชานยอล ' คนเดียวเท่านั้น

 

 

 

" ชานยอล กูรักมึงเข้าแล้วเต็มๆ "

 

 

ผมยืนนิ่งมองตาของร่างสูงที่อยู่ตรงหน้า

 

 

 

 

 

หัวใจของผมเต้นแรงมากกว่าทุกครั้ง นี่คือความจริงจากปากของนายจริงๆใช่มั้ย อู๋ฟาน...

 

 

 

 

 

" รู้รึปล่าว กูเฝ้ามองมึงมาตลอดเลยนะ มึงเป็นคนที่ทำให้กูเป็นแบบนี้ "  

 

 

เขากอดผมก่อนจะใช้มือเรียวสวยของเขาลูบหัวผมเบาๆ

 

 

 

" ก่อนที่เราจะมาเป็นรูมเมทกัน กูไม่เคยให้ใครเข้ามาอยู่กับกูเลย ตั้งแต่กูเจอมึงครั้งแรกตอนนั้น กูก็อยากรู้จักมึง กูเองที่ไปแอบสลับรูมเมทกับคนอื่น เพื่อที่กูจะได้อยู่ใกล้ชิดมึง ชานยอล กูหวงมึง กูไม่อยากให้มึงอยู่กับใครทั้งนั้น ไม่อยากให้ใครใกล้ชิดมึง ไม่อยากให้ใครรู้จักมึงดีเท่ากับกู ไม่อยากให้มึงเป็นของใคร นอกจากกู "

 

 

ร่างสูงเลื่อนมือของเขาจับลูบใบหน้าของผม 

 

 

เขาร้องไห้...

 

 

 

 

 

" อู๋ฟาน ... "

 

เขายิ้มทั้งน้ำตา และบอกกับผมว่า 

 

 

 

 

" อยู่กับกูนะ ชานยอล กูจะไม่ทำให้มึงเสียใจ "

คนตัวสูงก้มลงประกบปากจูบผมอีกครั้ง ครั้งนี้ผมมีความสุขที่สุด.. นิ้วเรียวของเขาค่อยๆเชยคางผมให้เข้าไปใกล้มากขึ้น นี่สินะที่เรียกว่าจุมพิษแห่งรักแท้ มันอ่อนโยนมากๆเลยหล่ะ ผมยกแขนสองข้างกอดคอร่างสูงกดจูบตอบพรางแทรกลิ้นผลัดกันหยอกเย้าก่อนร่างสูงจะผละจูบออกแล้วยกตัวผมขึ้นนั่งกับอ่างล้างหน้า

 

 

 

" อย่าพึ่งเบื่อกูนะ ชานยอล "

ร่างสูงเบียดลำตัวเข้าหว่างขาของผม ผมอายมาก... 

 

 

 

" อายว่ะ ... "

ผมนี่ถึงกับมุดหน้าหนีแล้วครับนาทีนี้... 

 

 

 

" ก็ได้ ... "

 

 

 

 

ก็ได้ ? แล้วยิ้มทำไมวะ ? 

 

 

 

 

" งั้นช่วยทำให้กูที "

ร่างสูงโอบสะโพกผมดึงลงมานั่งบนตักของเขา

 

 

 

" เหนื่อยอ่ะที่รัก มึงไม่เคยช่วยกูเลยนี่นา ทำให้กูพอใจหน่อยสิครับ "

เขาจ้องหน้าผมพูดพรางยิ้มเจ้าเล่ห์ ช่วยอะไรของเขา ? ไอ้บ้านี่ เขาคิดอะไรอยู่เนี่ย แล้วทำไมผมต้องหน้าแดงด้วย คนอะไร ชอบทำให้ใจเต้นอยู่เรื่อยเลย

 

 

 

 

" หืมมม ช่วยอะไรของมึง "

 

 

 

 

" ถอดเสื้อผ้าให้หน่อยสิ "

 

 

 

" ถอดเองสิ !!!! "

อะไรของเขาเนี่ย คนอะไรหื่นกามที่สุดด

 

 

 

" กูสั่งมึง ชานยอล กูจะทำอะไรก็ได้เพราะกูบรรลุนิติภาวะแล้ว "

ผมชะงัก ประโยคนี้ ... ประโยคที่คุ้นเคย เขาเอาประโยคบ้านี่มาใช้กับผมได้ไงเนี่ย คนใจร้าย

 

 

 

" ทำสิ "

มือเรียวเอื้อมมาลูบใบหน้าของผมใช้นิ้วหัวแม่มือลูบแก้มไปพราง ผมต้องทำจริงๆสินะ... ใจอ่อนทุกทีที่มองตาอีกคน ผมเลื่อนมือเล็กไปปลดกระดุมของอีกคนทีละเม็ด ทีละเม็ด แต่ดูเหมือนว่างมือเรียวของเขาก็อยากเลียนแบบพฤติกรรมของผมเช่นกัน เขาเลื่อนมันลงมาปลดกระดุมของผมเช่นกันทีละเม็ด จนหมด หน้าอกขาวซีดของอีกคนเผยให้ผมได้เห็นอีกครั้ง ผมอดที่จะเลื่อนมือไปลูบไล้แผ่นอกนั่นไม่ได้เสียจริง ขาวอะไรขนาดนั้น ... เขาจับมือผมลงมาที่หัวเข็มขัด ผมปลดเข็มขัดของอีกคนตามหน้าที่ส่วนร่างสูงก็ไม่น้อยหน้าเช่นกันเขาถอดกางเกงและชั้นในของผมออกพร้อมกันอย่างไม่รอช้า

 

 

 

" ทำให้กูพอใจ ชานยอล "

ร่างสูงรวบแก่นกายของเขาขึ้นมารูดขึ้นลงต่อหน้าผม เหมือนกับเอาไอติมแท่งใหญ่มาล่อหน้าผมยังไงอย่างงั้น... ผมก้มลงตามคำสั่งก่อนจะลงลิ้นหยอกส่วนหัว ผมค่อยๆลากลิ้นขึ้นลงตามความยาวของแก่นกายใหญ่ช้าๆก่อนจะค่อยๆดูดดุนส่วนหัวเบาๆพรางรัวลิ้นไปมาเรียกน้ำใสๆของอีกคนออกมาทีละนิด ร่างสูงยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเลื่อนมือหนามาที่ท้ายทอยของผมกดให้ปากผมอมส่วนแข็งของเขาเข้าไปเต็มๆ

 

 

 

" อ... อื้ออ "

ผมครางเพราะขนาดแก่นกายที่ใหญ่จนคับปากของผมมันจะมิดด้ามอยู่แล้วครับที่รัก ผมค่อยๆอมรูดเข้าออกช้าๆเป็นจังหวะ ร่างสูงมองผมด้วยสายตาหน้าเกรงขาม ผม... ผมจะทำให้เขาพอใจ... ผมค่อยๆหลับตาลงดูดรูดแก่นกายใหญ่เน้นๆเร็วขึ้น มือหนาขย้ำผมแน่นกดหน้าผมเป็นจังหวะตาม 

 

 

" อื้อออ.. อื้มม "

ผมครางในลำคอ...

 

 

 

" ซ.. อืมม.. เด็กดี.. "

คำพูดของเขากล่อมให้ผมรู้สึกอยากทำให้เขาพอใจมากกว่านี้แล้วสิ... ผมค่อยๆขบเคี้ยวขูดลงแก่นกายใหญ่เบาๆรูดเข้าออกเร็วขึ้นเรื่อยๆ ดูดเม้มส่วนหัวอีกคนแรงขึ้นจนน้ำใสๆของอีกคนค่อยๆหลั่งออกมาให้ผมได้รับรสชาติ ร่างสูงกดหัวผมแรงและเร็วขึ้นเรื่อยๆจนผมแทบหายใจไม่ออกอยู่แล้ว

 

 

 

" อึกก.. อื้ออ.. อะ "

 

 

 

" ซ... อ่าา.. ไม่ไหวแล้ว..."

สิ้นสุดประโยคนั้นร่างสูงกดหัวผมให้ปากของผมครอบครองแก่นนั้นเข้าไปจนมิดด้าม น้ำสีใสที่หลั่งออกมากลับกลายเป็นสีขาวขุ่นจำนวนมากมันทลักเข้ามาในปากของผมลงไปในลำคอจนล้นออกข้างปากเล็กของผม

 

 

 

" อืมมมม "

 

 

" อื้อออ.. "

เสียงครางในลำคอของผมดังขึ้นจึงทำให้ร่างสูงค่อยๆปล่อยมือจากศีรษะของผม ใบหน้าของผมเปลี่ยนเป็นสีระเรื่อเพราะความเขินและความอุ่นของน้ำขาวขุ่นนั่น ผมไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อนเลย... ไม่ให้เขินได้ไง

 

 

 

" กูยังไม่พอใจ "

มือหนารวบเอวผมขึ้นมาคร่อมตัวของเขาก่อนจะใช้นิ้วยาวกดลงช่องทางของผม 

 

 

 

" หะ.. อ้ะ !! "

นิ้วยาวชักเข้าออกๆลึกเพื่อเปิดทางให้นิ้วที่สอง ผมกัดปากแน่นมองตาอีกคนที่อยู่ใต้ร่าง เขาใช้มืออีกข้างจับแก่นกายของผมรูดขึ้นลงเป็นจังหวะตามนิ้วในช่องทางของผม ผมเจ็บนิดๆ... แต่กลับเสียวมากกว่า คนใต้ร่างยิ้มอย่างพอใจพรางโยกนิ้วชี้กับนิ้วนางขเข้าออกสลับกันในช่องทางของผม

 

 

 

" อื้มม.. อ.. อู๋ฟาน "

เขารูดแก่นกายของผมเร็วขึ้นพรางกดเล็บของเขาขูดขึ้นลงเบาๆก่อนจะเลื่อนหน้าขึ้นมากดจูบปากของผมแน่นลิ้นที่แสนเร่าร้อนของเขาทำหน้าที่ตวัดในโพรงปากของผม ผมแทบจะยั้งตัวเองไม่อยู่ด้วยความเสียว คนอะไร รุนแรงจริงๆ ... เขาเขยิบตัวขึ้นมานั่งก่อนจะถอดนิ้วทั้งสองออกแล้วเปลี่ยนเป็นแก่นกายขนาดใหญ่ของเขาแทน

 

 

 

" อ่ะ.. อืมม "

 

 

" อื้ออ..  "

ช่องทางของผมรวบรัดแท่งเอ็นแน่น ผมพยายามเลื่อนตัวขึ้นลงช้าๆพยายามที่จะขย่มตามหน้าที่ ผมอยากให้อู๋ฟานพอใจครับ... ร่างสูงลากลิ้นหนาลงมาตามซอกคอของผมพรางดูดเม้มจนเกิดสีส่วนมือหนาก็ไม่อยู่เฉยสะกิดยอดอกของผมไปพรางส่วนอีกข้างก็รวบแก่นกายของผมขึ้นมารูดขึ้นลงเป็นจังหวะ

 

 

" อ้ะ.. อื้อออ กูเสียว "

ผมเอ่ยปากครางพรางเลื่อนมือขึ้นมากุมศีรษะอีกคนขย้ำระบายเบาๆ ผมขย่มขึ้นลงเป็นจังหวะแต่เหมือนมันจะยังช้าไป ร่างสูงเลื่อนมือทั้งสองข้างมาจับที่เอวของผมยกขึ้นลงให้ตัวของผมขย่มเร็วขึ้นพรางดูดเน้นลงไปที่ยอดอกของผมจนเกิดเสียง 

 

 

 

" อื้อออ.. อื้มมม "

ผมชอบเขาจริงๆ เหมือนเขารู้ว่าอะไรที่ทำให้ผมรู้สึกดีเขาจะทำมัน... ผมขย่มแรงขึ้นเรียกความเสียวให้อีกคน ร่างสูงไม่รอช้ากระแทกส่วนกับแรงขย่มของผมเน้นเป็นจังหวะพรางรัวลิ้นเล่นกับยอดอกของผมสลับทั้งสองข้าง ผมกัดปากตัวเองแน่นเพราะความเสียวที่มันเพิ่มมากขึ้น

 

 

 

 

" อ้าาาส์... ระ.. แรงอีก.. "

ผมเอ่ยครางขอร้องอีกคนด้วยความเสียว ร่างสูงผละปากออกจับผมอุ้มขึ้นนั่งบนอ่างล้างหน้าทั้งๆที่แก่นกายยังคงอยู่ ผมกอดคอร่างสูงพรางก้มหลบตา

 

 

 

" ไม่ต้องอายนะ ที่นี่มีแค่เรา และจะไม่มีใครเห็นมึงน่ารักขนาดนี้ นอกจากกู "

ร่างสูงซุกลงที่ซอกคอของผมดูดเลียไปมาพรางซอยสะโพกเข้าออกเป็นจังหวะต่อเนื่องจากครั้งก่อน ผมหลับตาปี่เม้มปากซี๊ดค่อยยกขาทั้งสองข้างรวบลำตัวอีกคนไว้ให้แนบสนิทมากขึ้น มือหนาจับเอวผมไว้อีกข้างชักรูดแก่นกายของผมเร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆสลับกับกระแทกแก่นกายแข็งเร็วขึ้นจนรู้สึกถึงน้ำอุ่นที่เริ่มหลั่งเข้ามาในตัวผม

 

 

 

" อ่ะ.. หะ.. อ่าส์ !! มะ.. ไม่ไหว อื้ออ !! "

 

 

 

" ครางดังๆว่า ที่รัก.. สิครับ อะ อืมม... "

ร่างสูงกระซิบข้างใบหูของผมเสียงสั่นคลอ น้ำใสๆของผมค่อยๆหลั่งเป็นสีขาวออกมาเลอะมือของร่างสูง ผมซุกหน้าลงซอกคออีกคนด้วยความอายปากที่เม้มกลั้นเสียงครางเริ่มสั่นจนผมต้องผละปากครางตามคำสั่ง

 

 

 

 

" อ่ะ !! อ่าาส์ ... ทะ  ที่รัก... ค.. ครับ อ้าาาส์ !! "

 

 

" อะ อึกก.. อืมมม !!  "

ร่างสูงกดกระแทกเข้าเน้นๆ สองสามครั้งก่อนน้ำอุ่นจากแก่นกายอีกคนจะพุ่งเข้าช่องทางผมพร้อมกับน้ำขาวขุ่นของผมที่หลั่งออกมาเลอะเทอะมือของร่างสูง เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ลงที่ต้นคอของผมพรางหอบ

 

 

 

 

" ฮืมมม "

 

 

 

" แฮ่ก.. "

ผมถอนหายใจบ้าง ร่างสูงค่อยๆถอดแก่นกายออกจากตัวผม ก่อนจะหอมแก้มผม

 

 

 

" น่ารักจริงๆเมียกู "

ใครเมีย.. ไอ่บ้า ผมงอหน้าใส่พรางหยิบกางเกงมาใส่

 

 

 

" อ่ะแหนะ ทำเป็นงอน เดี๋ยวจับปล้ำอีกหรอก "

เขาหัวเราะพรางหยิบกางเกงมาใส่เช่นกัน

 

 

 

" ไม่ช่วยมึงแล้ว ไอ้สัส ทะลึ่ง "

ผมชกเข้าตรงไหล่กว้าง

 

 

" เมียจ๋าาา "

เขาบีบแก้มผม โอ้ยย ทำไมต้องชอบคนแบบนี้ด้วยเนี่ย คนทะลึ่งเอ้ย

 

 

 

" ล้างมือเลย พูดมากก "

 

 

 

" ชานยอล นี่แหละครับ เมียผม "

 

 

 

 

THE END

 

 

100%

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

18+

S H O R T F I C

K R I S X C H A N Y E O L

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

bottom of page